Byebye Buurman

Ik zit hier al lang. Als tweede gearriveerd maar dat lijkt me geen wonder om negen uur. Even later kreeg ik goed gezelschap en de aandikkende wetenschapper in ons werd aan het werk gezet. Weer even later was ik weer alleen, omringd door 29 anderen. Zo loopt dat in een pcklas. Alleen, want iedereen wordt opgezogen in het werk waarvoor ze gekomen zijn. Sommigen niet alleen en daardoor met kans om ten prooi te vallen, door afleiding van een buur waarmee al eens gelachen kan worden. Mijn buurman heeft me verlaten, hij wordt niet gemist en bovendien is die gelukzak zeer waarschijnlijk gaan eten. Want het loopt hier leeg. Dat maakt niets uit het is hier zo stil en rumoerig tegelijk dat ik heb gekozen voor het gezelschap van Great Lake Swimmers of andere myspacevrienden die niet officiel mijn vrienden zijn, zelfs niet in de categorie waar mijn vrienden al snel mijn vrienden zijn. Die afstand en nabijheid tegelijk, hoe sociale wetenschappers ook eens even asociaal bezig zijn TOT er iemand wenkt vanuit de verte, ze is niet te zien, want zit wel minstens één lokaal verder. Maar via msn en consoorten is de wereld één global village, is leuven klein en een gebouw in de Dekenstraat ieniemienie. Ik ga, de vriendschap deed een virtuele roep.