Depot - Mintzkov - Geboren winner

Iedereen wordt geboren als een winner en als een loser. Gisteren had de eerste de bovenhand. Ik had duotickets voor Mintzkov en friends gewonnen via het nieuwsblad.
In allerijl spurtten we met onze fiets naar het Martelarenplein, want we waren gehaast, want we gingen naar Mintzkov en er bestaat haast niets beters om jezelf aan op te trekken na een les tot 20 uur!
* Mcgyver Hofstadt (schiet me niet dood als dat fout gespeld is!) opende en nam een loopje met loopjes die hij achtereenvolgens inspeelde of die reeds voorgeprogrammeerd waren. De nonchalance droop er van af, evenals de moves with the hips, amaai. Op zich wel charmant, als je de show apprecieerde die ermee gepaard ging: gitaar en bass bungelden van jewelste en pedalen werden op de fout en juiste momenten opgetild tot het niveau van de bijhorende "nieuwemansgewijze"-strijkplank.

* De twee Marcellekes die volgden hadden hun plaats tussen Mintzkovs' friends verdiend via een coverwedstrijd van, je raadt het wel, Mintzkov. Uitgerust met (contra)bas en drumstel en gehesen in marcellekes zijn zowat de kenmerken van de groep Minguz
Leuk en dan vooral het rustigere nummer dat dreef op een streepje zaag en accordeon.
Na het intermezzo-filmpje van de drummer Minchul, dat kan samengevat worden als een horrorfilmcompilatie waar ik niet van achterover viel of laat staan misselijk van werd, kon de hoofdact het podium innemen. Mintzkov rockte, rockte, rockte en verder rockten ze nog eens. Soms nam de bassiste Lies Lorquet de intro samen met zanger Philip Bosschaerts voor haar rekening waarmee je al wist dat het daarna zou losbarsten. Mimosa was vanzelfsprekend het meest meegezongen nummer van de avond, het stamt dan ook uit de tijd toen Mintzkov nog (een klein) Mintzkov Luna(atje) was.
Een zeer aangename maar misschien niet geheel onverwachte verrassing van de avond kwam er op het moment (halfweg de show) dat Tom Barman het podium opliep. Veel ambiance, superleuk om te zien en horen. Een drietal nummers en toen verdween hij weer.
Het optreden eindigde, maar natuurlijk ook weer niet, de meer dan welkome bisnummers waaronder Ruby Red kwamen al gauw. De zanger/gitarist kwam nog een derde maal het podium op en bracht het laatste nummer, mooi en ingetogen, en ongetwijfeld zag/hoorde hij dat het goed was!


Gisteren grapte ik na afloop nog dat ik vlak voor ik wist dat ik gewonnen had via het nieuwsblad nog gauw had meegedaan aan de wedstrijd van het depot zelf: o ironie, wou dat ik won. Moest ik het geweten hebben, dan had ik wel twee vrienden extra gezocht of twee muzikaal geïnteresseerde stakkers van straat gevist!

kortom zeker een aanrader: ik droom al vaak luidop van de festivals