Mijn tweede of derde thuis is deze week het STUK kunstencentrum alwaar het internationale kortfilmfestival deze week plaatsvindt. Zeer leuk en aan iedereen die er niet bij was een tip voor de volgende keer: wees erbij! We kozen voor het Vlaamse Fictieprogramma. Ik was -volledig bepakt met een positief vooroordeel- vooral volledig weg van Frank Focketyn die als pushende opgefokte papa van een klein(e) Michael (Schumacherke) nogal fel tekeer ging naast de cartpiste. Dat deed me sterk denken aan 'hoe het toch wel soms is in het echte leven' want ik merkte een zeer sterke gelijkenis met een fragment dat ik ooit zag in Man Bijt Hond.
Ook muzikaal ben ik wel aan mijn trekken gekomen door de leuke verschijning van het Leuvense Kid Fear op het Stukcafépodium en iets minder door de té Sioenachtige verschijning van Kawada.
Maar bon, ik klaag niet, ik lach en ben blij!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
ik ben blij voor u Annelies
en da meen ik!
haal uw dromen toch maar uit die kast want in de kast kunt ge der ni van genieten
xx
Hey annelies! Ja ik kan meespreken van de prachtprestatie van Frank Fockteyn want ik was erbij! Jij hebt morgen ook laatste examen he, ik om halfdrie, tot zaterdag!*****
Een reactie posten