En de tijd is kort, toch gaat hij traag.
En relaxen gaat me goed af, de pauzes mogen langer dan ze mogen zijn.
Ik zeg wel duizend keer in "private taal" met een inwendig piepstemmetje tegen mezelf "foei" of "maak voort" maar luidop zeg ik het liefst "à l'aise". En ik maak een heuse sprong en bedenk wat ik ga of wil doen in de vakantie, zelfs de gróte... plannen, t is minstens de helft van de fun.
3 opmerkingen:
van dat privaat taaltje, daar ken ik ook wat van. Niet dat hij/zij (ik prefereer een 'zij') mij stoort hoor... ze bezorgt mij in dode momenten een aangenaam tijdverdrijf, soms ook eens iets om serieus over na te denken, maar meestal rode wangen, omdat omstanders opmerken dat ik tegen mezelf bezig ben. Gezonde fantasie of de start een dementie-reis? Op dit moment zet ze mij ertoe aan te reageren op deze blog, waarop ik reageer met Ajuu, voort leren...
nog een week en een dag en tis gedaan! woehooooew --> vanaf dan gaan het inwendige en het uitwendige taaltje weer meer samenvallen :)
ahzo rode wangen.
Zeker dat dat door de omstanders komt?
Rode oortjes zeker! Moet een zwoele inwendige stem zijn die jij daar hebt :)
Een reactie posten