dinsdag 6 mei 2008

I want to ride my...


Ik stond op het punt aan haar te vragen of ze toevallig geen zin had om een stukje mee te zappen. Maar dat bleef gelukkig onuitgesproken, stokken werden in de tv-plan-wielen gestoken en ik stelde voor dat we op avontuur zouden vertrekken. Beste E. werd aan de haak geslagen.





We zouden met de fiets naar het Zoet Water gaan, ook al wist ik dat niet op mijn duimpje liggen en werd er een mappy-zoekverbod opgelegd.
Het avontuur lonkte. Het plan van een wijnpicknickje werd omgegooid naar een we-zullen-afsluiten-met-een-terrasje-plan.

Reeds eerder had ik in mijn ideeën bedacht dat ik er eens een missie van zou moeten maken al mijn studentenvrienden die niet in Leuven geboren of getogen zijn eens kennis te laten maken met een aantal van mijn nostalgische plekjes. Stap 1: Zoet Water.

Onderweg speelde ik glansrijk de rol van gids, met wat siteseeing door het Arenbergpark kwamen immers al gauw de verhalen van 'hier gaf ik de eendjes vroeger eten samen met mijn opa' naar boven. Even verderop benoemde ik de ingenieursbibliotheek in drie talen. En we gingen richting Oud-Heverlee, telkens gretig op zoek naar de aanwijzingsbordjes om elke hoek. Voor de finish bereikt werd, hadden we elk al een aantal chique villa's gekozen waar we zouden gaan wonen eenmaal we stinkend rijk zouden worden/trouwen. We volgden het pad dat fietsen weert, af en toe onderbroken door een elegant manoeuvre langs de wering.


Al dit avontuur bracht mezelf en E. in een aparte stemming, één die alleen wij tweeën lijken te kunnen bereiken met z'n tweetjes. Dezelfde golflengte werd hierdoor omgezet in eenzelfde toonbalk. De in mijn gedachten vaker voorkomende idee dat ik plots in een soort van musical zou belanden in het midden van de openbare weg werd eindelijk, na al die jaren, omgezet in een melodieuze praktijk. Wij componeerden natuurlijk onze eigen melodieën en teksten, zoals het echte kleinkunstenaars betaamt. In een woord verrukkelijk!

'Ik zit u op de hielen, ik hang al in uw wielen. Uw achterste spatbord gaat eraan,... lalalala lalaaa'

Afsluiten deden we in de Blauwe Schuit, de ideale locatie voor een aantal hilarische oneliners, vooral met betrekking tot mannen en bierviltjes....


2 opmerkingen:

Anoniem zei

"Ode aan een niet zo onbekende man: Ik versta je niet,
maar dat doet er niet toe..."

Het vervolg moet zich nog aandienen, pissie!

sincerely yours

Annelies zei

ik wacht in volle verwachting