
Ik stond op het punt aan haar te vragen of ze toevallig geen zin had om een stukje mee te zappen. Maar dat bleef gelukkig onuitgesproken, stokken werden in de tv-plan-wielen gestoken en ik stelde voor dat we op avontuur zouden vertrekken. Beste E. werd aan de haak geslagen.
We zouden met de fiets naar het Zoet Water gaan, ook al wist ik dat niet op mijn duimpje liggen en werd er een mappy-zoekverbod opgelegd.
Het avontuur lonkte. Het plan van een wijnpicknickje werd omgegooid naar een we-zullen-afsluiten-met-een-terrasje-plan.

Onderweg speelde ik glansrijk de rol van gids, met wat siteseeing door het Arenbergpark kwamen immers al gauw de verhalen van 'hier gaf ik de eendjes vroeger eten samen met mijn opa' naar boven. Even verderop benoemde ik de ingenieursbibliotheek in drie talen. En we gingen richting Oud-Heverlee, telkens gretig op zoek naar de aanwijzingsbordjes om elke hoek. Voor de finish bereikt werd, hadden we elk al een aantal chique villa's gekozen waar we zouden gaan wonen eenmaal we stinkend rijk zouden worden/trouwen. We volgden het pad dat fietsen weert, af en toe onderbroken door een elegant manoeuvre langs de wering.

'Ik zit u op de hielen, ik hang al in uw wielen. Uw achterste spatbord gaat eraan,... lalalala lalaaa'
Afsluiten deden we in de Blauwe Schuit, de ideale locatie voor een aantal hilarische oneliners, vooral met betrekking tot mannen en bierviltjes....
2 opmerkingen:
"Ode aan een niet zo onbekende man: Ik versta je niet,
maar dat doet er niet toe..."
Het vervolg moet zich nog aandienen, pissie!
sincerely yours
ik wacht in volle verwachting
Een reactie posten