Ik riep deze komende week vorige week al lekker voorbarig uit als:
DE FEESTWEEK
Hoeveel feesten daar werkelijk van gaat komen is nog de vraag, maar de intenties zijn reeds aan het borrelen dus er zal minstens een minimum aan optredens en fuifjes zijn. Daarbij komt dan nog eens de befaamde KIESWEEk, de officieel studentikozerste versie van de algemenere en begerenswaardige feestweek. Er borrelt ook nog het plan dat ik eens dringend moet koken en eens dringend gasten moet zoeken om voor te kunnen koken en de vraag wanneer ik dat dan wel ga doen. (ik weet haast zeker dat kandidaten zich hier en nu gaan melden!)
Ik roep de post-feestweek ook al uit tot depressieweek. In mijn depressiefste depressieweek zal ik geen les hebben (raar maar waar stemt dat mij droef, zo'n week niet kunnen zoeken en/of turen naar hotties in de aula), bijgevolg mijn verjaardag op mn eentje vieren, in de spiraal die downwaards gaat terecht komen, dat compenseren door gulzige uitspattingen, te weinig muziek horen, niet meer bewegen, het schoolvoorbeeld van de couch potato worden: zittend, hangend, liggend, met als enige gezelschap een zak chips (chips klinkt op dit moment al triest), ... ik zal zo ver gaan dat het haast zal lijken of er toch nog gezelschap naast mij in de zetel wil hangen, maar dat zal slechts de vetrol zijn die zich heeft verplaatst tot op de passagiersplaats van mijn zetel.
Zeven magere jaren, zeven vette, of hoe zat dat weer. Dan zal de zonneschijn tot mij wederkeren, want EVERY CLOUD HAS A SILVER LINING,
BUT NOW I'M GOLD - Rilo Kiley,
met die mooie terechte woorden sluit ik af. IK ben GOUD.
zondag 20 april 2008
dinsdag 15 april 2008
Daar komt de.... ...(het peinzend gezever)
Bim Bam beieren
de klokken luiden want het trouwseizoen is aangebroken. Niet alleen liggen er twee huwelijksuitnodigingen op de tafel van het ouderlijke huis. Ook kennissen van kennissen belanden in de boot.
Wanneer ik dingen te horen krijg in een lichtzinnig tussendoor gesprekje als "een jongen die ik ooit nog wel eens zag zitten, gaat trouwen" kan ik niet anders dan vragen hoe oud die jongen, want blijkbaar wordt hij toch nog jongen genoemd, dan wel niet is. Het antwoord, 24.
Hoe contradictorisch wanneer dat gegeven in een licht wordt geplaatst van de recent belichte actualiteit -die zo nu en dan weer eens de kop opsteekt- waarin gesproken wordt over de oudere jongeren die onder moeders dak en vleugels blijven. Nu zelf weet ik wel zeker dat ik niet tot die categorie van mensen zal behoren. Maar ik zeg luidop "fuck", want in de verste verte zou ik niet tot die andere, vroegtrouwende twintigers willen of kunnen behoren. Weer een quarterlifecrisis die in mijn toekomst zal opduiken is bij deze aangehaald. Trouwen, de juiste man, laat staan een bijna juiste man, vinden? Houden? Voor altijd?
Zo'n vragen laten zich al wel eens stellen, stil in mijn hoofd. Het antwoord lijkt telkens neen. Of ik er in geloof? Neen. Misschien moet ik er gewoon niet aan denken. Niet stil in mijn hoofd en dan zeker niet hier, op deze publieke, toch niet zo'n wijdbereikhebbende plek. Vanaf nu aan stilte.
Stilte. En laat de ceremonie van een zorgeloos verder verloop van een twintigerleven beginnen. De rode loper mag nog eerst door een duizendtal andere voeten platgelopen worden. Voorlopig zeg ik, "fuck you" of "ik ga op jacht naar de ware" (voor even).
de klokken luiden want het trouwseizoen is aangebroken. Niet alleen liggen er twee huwelijksuitnodigingen op de tafel van het ouderlijke huis. Ook kennissen van kennissen belanden in de boot.
Wanneer ik dingen te horen krijg in een lichtzinnig tussendoor gesprekje als "een jongen die ik ooit nog wel eens zag zitten, gaat trouwen" kan ik niet anders dan vragen hoe oud die jongen, want blijkbaar wordt hij toch nog jongen genoemd, dan wel niet is. Het antwoord, 24.
Hoe contradictorisch wanneer dat gegeven in een licht wordt geplaatst van de recent belichte actualiteit -die zo nu en dan weer eens de kop opsteekt- waarin gesproken wordt over de oudere jongeren die onder moeders dak en vleugels blijven. Nu zelf weet ik wel zeker dat ik niet tot die categorie van mensen zal behoren. Maar ik zeg luidop "fuck", want in de verste verte zou ik niet tot die andere, vroegtrouwende twintigers willen of kunnen behoren. Weer een quarterlifecrisis die in mijn toekomst zal opduiken is bij deze aangehaald. Trouwen, de juiste man, laat staan een bijna juiste man, vinden? Houden? Voor altijd?
Zo'n vragen laten zich al wel eens stellen, stil in mijn hoofd. Het antwoord lijkt telkens neen. Of ik er in geloof? Neen. Misschien moet ik er gewoon niet aan denken. Niet stil in mijn hoofd en dan zeker niet hier, op deze publieke, toch niet zo'n wijdbereikhebbende plek. Vanaf nu aan stilte.
Stilte. En laat de ceremonie van een zorgeloos verder verloop van een twintigerleven beginnen. De rode loper mag nog eerst door een duizendtal andere voeten platgelopen worden. Voorlopig zeg ik, "fuck you" of "ik ga op jacht naar de ware" (voor even).
maandag 14 april 2008
SOUND
Ik heb een nieuw lievelingsprogramma. Neen het is niet het knotsgekke(?) programma 'Het programma van Wim Helsen', want daarover durf ik nog geen echte uitspraak te doen. Het is te vroeg om Wim al te beoordelen op een schaal van "lievelingsprogramma" want dan zou zijn show namelijk echt wel zeer goed moeten zijn. En misschien vind ik het wel tamelijk goed. Maar hoe dan ook, het wordt niet mijn lievelingsprogramma.
Waar het dan wel om draait, zonder verder rond de pisblompot te draaien: SOUND
Da's een programma dat ik twee keer met volle goesting heb uitgekeken. En da's niet moeilijk want het duurt maar een goed, goedgevuld, half uur. Sound zit vol muziek, zoals de correct gekozen programmanaam verraadt. Spontaan denk ik dat het weer eens gaat om iets dat alleen de BBC geslaagd kan fabriceren door zomaar even gauw de hipste britpop-indie namen bij elkaar te schrapen en samen te proppen.
Panic at the disco, die ik al altijd had afgedaan als zo'n 'mediocre emo band als 't maar kan zijn' brachten een verrassende, doch niet zo originele (check Amy Winehouse & Selah Sue) Valery cover in de rubriek "cover van de week". The Wombats waren niet zo zeer met een ander repertoire, dan wel in een andere straatmuzikant-setting te zien, het swingde in berlijn of keulen of.. waar ze 12 euro verdienden die in de gitaarkoffer van de volgende bende muziekmakende straatmuzikanten werden gestort .
De afsluiter die verraadt wat er klaar ligt voor volgende week, kan dan weer zorgen voor het passende gewatertand. Check dat maar op www.bbc.co.uk/sound/ week 22 (hoe triest en typisch dat ik er in geslaagd ben 20 afleveringen te missen! MAAR er zijn online filmpjes) bevat een portie: the Feeling, Hadouken!, Pigeon Detectives e.a.
Zaterdag, 14 uur, BBC2
Waar het dan wel om draait, zonder verder rond de pisblompot te draaien: SOUND
Da's een programma dat ik twee keer met volle goesting heb uitgekeken. En da's niet moeilijk want het duurt maar een goed, goedgevuld, half uur. Sound zit vol muziek, zoals de correct gekozen programmanaam verraadt. Spontaan denk ik dat het weer eens gaat om iets dat alleen de BBC geslaagd kan fabriceren door zomaar even gauw de hipste britpop-indie namen bij elkaar te schrapen en samen te proppen.
Panic at the disco, die ik al altijd had afgedaan als zo'n 'mediocre emo band als 't maar kan zijn' brachten een verrassende, doch niet zo originele (check Amy Winehouse & Selah Sue) Valery cover in de rubriek "cover van de week". The Wombats waren niet zo zeer met een ander repertoire, dan wel in een andere straatmuzikant-setting te zien, het swingde in berlijn of keulen of.. waar ze 12 euro verdienden die in de gitaarkoffer van de volgende bende muziekmakende straatmuzikanten werden gestort .
De afsluiter die verraadt wat er klaar ligt voor volgende week, kan dan weer zorgen voor het passende gewatertand. Check dat maar op www.bbc.co.uk/sound/ week 22 (hoe triest en typisch dat ik er in geslaagd ben 20 afleveringen te missen! MAAR er zijn online filmpjes) bevat een portie: the Feeling, Hadouken!, Pigeon Detectives e.a.
Hadouken!
Zaterdag, 14 uur, BBC2
dinsdag 8 april 2008
Zeg maar kinky
Ik ga er niet té fanatiek voor door hier twee berichten op één dag te posten.
Vooral aangezien voorgaande, diepgaande, proëzie niet gesignatuurd is door mijn signatuur.
Een record is sowieso gebroken bij dit razend hoge tempo van posts.
Op zich is er niet veel nieuws onder de zon, behalve dan de zon die stilaan aanwezig is. Hopelijk staat ze onder toezicht van een streng pinsysteem dat haar harde werkdagen zal laten kloppen. Dan kunnen wij lekker zonnekloppen. Zeer interessant naar het schijnt, maar ik zou mijn bron nog eens moeten uitpluizen, want de zon op je bol produceert bepaalde stoffen die ervoor zorgen dat ge u goed voelt. In de zin van goed, zoals verliefd. Het wordt dus tijd om een zonnekloppartner te vinden en vervolgens te hopen dat die zon stand houdt, zodat het gesmeden partnerschap zou kunnen standhouden. Want dat wordt slechts gesmeed wanneer de zon heet is.
Eigenlijk wou ik focussen op hoe een goede dag deze dag wel niet is! Die ik-voel-me-goed-stofjes worden al geproduceerd. Een middagmaaltijdje in de clichématige Werf, driewerf boe(ra). Een koud terras met (de onlangs) in de schijnwerpers staande terrasverwarmers. Vandaaruit richting het in praktijk zetten van ons dessert-drie-uurtje: aardbeien, sinaasappel en straciatella, is een goede combinatie waarvoor ge niet eens een duur combi-ticket nodig hebt. En dat het gras groener was aan de overkant van de werf staat vast, zelfs de zon was geler en warmer.
En we kregen een zonnesteek, ontegensprekelijk. Dat leverde gekke bekken(foto's) en een namiddagje gezwets over allerhande KINKY dingen op. Daarbij was de toon gezet, de toon was voordien in tijden niet zo kinky. Denk dan niet meteen aan te kinky dingen zoals okselneuken (werd vermeld door een verwoede GoedeleleleLezer), maar eerder aan de ruime lading die het woord kinky kan dekken, tenminste bij vrije interpretatie. Van dan af was het woord kinky zeer polyvalent in gebruik, zeg maar multifunctioneel, een alledaagse standaard in die kleine vriendinnenkring.
Vooral aangezien voorgaande, diepgaande, proëzie niet gesignatuurd is door mijn signatuur.
Een record is sowieso gebroken bij dit razend hoge tempo van posts.
Op zich is er niet veel nieuws onder de zon, behalve dan de zon die stilaan aanwezig is. Hopelijk staat ze onder toezicht van een streng pinsysteem dat haar harde werkdagen zal laten kloppen. Dan kunnen wij lekker zonnekloppen. Zeer interessant naar het schijnt, maar ik zou mijn bron nog eens moeten uitpluizen, want de zon op je bol produceert bepaalde stoffen die ervoor zorgen dat ge u goed voelt. In de zin van goed, zoals verliefd. Het wordt dus tijd om een zonnekloppartner te vinden en vervolgens te hopen dat die zon stand houdt, zodat het gesmeden partnerschap zou kunnen standhouden. Want dat wordt slechts gesmeed wanneer de zon heet is.
Eigenlijk wou ik focussen op hoe een goede dag deze dag wel niet is! Die ik-voel-me-goed-stofjes worden al geproduceerd. Een middagmaaltijdje in de clichématige Werf, driewerf boe(ra). Een koud terras met (de onlangs) in de schijnwerpers staande terrasverwarmers. Vandaaruit richting het in praktijk zetten van ons dessert-drie-uurtje: aardbeien, sinaasappel en straciatella, is een goede combinatie waarvoor ge niet eens een duur combi-ticket nodig hebt. En dat het gras groener was aan de overkant van de werf staat vast, zelfs de zon was geler en warmer.
En we kregen een zonnesteek, ontegensprekelijk. Dat leverde gekke bekken(foto's) en een namiddagje gezwets over allerhande KINKY dingen op. Daarbij was de toon gezet, de toon was voordien in tijden niet zo kinky. Denk dan niet meteen aan te kinky dingen zoals okselneuken (werd vermeld door een verwoede GoedeleleleLezer), maar eerder aan de ruime lading die het woord kinky kan dekken, tenminste bij vrije interpretatie. Van dan af was het woord kinky zeer polyvalent in gebruik, zeg maar multifunctioneel, een alledaagse standaard in die kleine vriendinnenkring.
Een bijdrage van een zeer vriendelijke vriendin
zij lucht haar hart, ongeacht of daar fictie/fantasie of realiteit op ligt, onder de titel:
PLAYERS
Ze weten het.
Het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de V.I.P.’s van de onderwereld.
Alles wat ze zeggen doet het. Ze pakken hun slachtoffers in. En het werkt, liefst nog met een strik en wat plakband. Want dat kleeft beter dan lijm. Lijm, geslijm.
Het werkt zodanig dat de rollen na een tijdje worden omgekeerd. Prooi wordt jager. Schuldgevoel of -besef, dat hebben ze niet in hun bezit.
Als de prooien hen attenderen op hun vossenrol, is hun naam haas.
Puppy-ogen en een ‘you’re the one for me’ zijn voldoende om de koudheid van hun slachtoffer te doen verhitten. Ze likken het laagje ijs met hun hete tongen en doen het smelten als de clichématige sneeuw voor de zon. Want hey, you are the one for him, je zal het geweten hebben. Dat ze onder die you ook al je vriendinnen en concurrenten verstaan, heb je niet begrepen.
Naast hun complimentenspel, zijn ze niet om geschenken verlegen. Alles, maar geen tatoeages met I love you want, Oh baby, dat past niet bij het motief van hun hemd.
Hun kingsize bed is nooit ver weg. Als het kon hadden ze het altijd op zak, zoals hun mooie woorden en toothpaste smile. Want hij is dé man, en je zal het geweten hebben.
Het zijn de koningen van het dierenrijk. Hun gebrul klinkt als een medley van lovesongs.
De tegenstander vertrappelen ze met één kick. Jij ziet het in hun blik, dat je de enige bent, nu en voor altijd.
Af en toe brul je mee, vrouw in hun klauwen, zal je het je ooit berouwen?
Dra wikkelen ze al hun prooien in hetzelfde web van loze woorden en strelingen.
Ja, het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de VIP’s van de onderwereld. Ze doen het, ze doen het goed.
En alle Chinezen, inclusief den deze, zijn reeds gestruikeld nog vóór ze zich voor hun voeten hebben gelegd.
Proficiat - de eerste post van Mme Evil is een feit.
PLAYERS
Ze weten het.
Het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de V.I.P.’s van de onderwereld.
Alles wat ze zeggen doet het. Ze pakken hun slachtoffers in. En het werkt, liefst nog met een strik en wat plakband. Want dat kleeft beter dan lijm. Lijm, geslijm.
Het werkt zodanig dat de rollen na een tijdje worden omgekeerd. Prooi wordt jager. Schuldgevoel of -besef, dat hebben ze niet in hun bezit.
Als de prooien hen attenderen op hun vossenrol, is hun naam haas.
Puppy-ogen en een ‘you’re the one for me’ zijn voldoende om de koudheid van hun slachtoffer te doen verhitten. Ze likken het laagje ijs met hun hete tongen en doen het smelten als de clichématige sneeuw voor de zon. Want hey, you are the one for him, je zal het geweten hebben. Dat ze onder die you ook al je vriendinnen en concurrenten verstaan, heb je niet begrepen.
Naast hun complimentenspel, zijn ze niet om geschenken verlegen. Alles, maar geen tatoeages met I love you want, Oh baby, dat past niet bij het motief van hun hemd.
Hun kingsize bed is nooit ver weg. Als het kon hadden ze het altijd op zak, zoals hun mooie woorden en toothpaste smile. Want hij is dé man, en je zal het geweten hebben.
Het zijn de koningen van het dierenrijk. Hun gebrul klinkt als een medley van lovesongs.
De tegenstander vertrappelen ze met één kick. Jij ziet het in hun blik, dat je de enige bent, nu en voor altijd.
Af en toe brul je mee, vrouw in hun klauwen, zal je het je ooit berouwen?
Dra wikkelen ze al hun prooien in hetzelfde web van loze woorden en strelingen.
Ja, het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de VIP’s van de onderwereld. Ze doen het, ze doen het goed.
En alle Chinezen, inclusief den deze, zijn reeds gestruikeld nog vóór ze zich voor hun voeten hebben gelegd.
Proficiat - de eerste post van Mme Evil is een feit.
dinsdag 1 april 2008
moptje
Ik stelde de vraag al niet meer "is dit de mop?", ik HOOPTE ganser harte, "dit is de mop!" ik heb hem ontdekt!
Ik doel hier op het nieuwsitem van 13 uur, kostbare nieuwstijd die 'verspild' wordt aan Sylver "van de succesvolle dj Wout". Kan er een andere oorzaak zijn dan de nieuwswaarde dat Sylver een nummer mag componeren dat gerelateerd zou kunnen worden aan de olympische spelen, ik denk já, ik denk het is gelukkig 1 april. Nu, moest het waarheid zijn, ook goed voor mijn part. Dan zou ik eerder denken die arme journalist, Bram Callens, werd weer eens ingeschakeld voor een van de lichtvoetige nieuwsstukjes. Nu ja, het zou me niet verbazen moest het allemaal echt zijn en moest het helemaal aan mij liggen dat ik het niet kan vatten, dat het eerder Rode Loper-waardig is -overigens ook een zéér leuk programma :)- staat hoe dan ook vast.
Ik ben benieuwd hoe hard ik er naast zal zitten
Abonneren op:
Posts (Atom)
