Gisteren en veel toeval later

Vandaag heeft iemand haar "meest mysterieuze sms ooit" ontvangen, het toeval wil dat die van mij kwam.
Het toeval wil namelijk dat ik een tv op mijn kot heb.
Het toeval wou een paar weken geleden dat ik mij emancipeerde door de oh zo "supermannelijke" taak van posten instellen op mij te nemen.
Niet alleen het toeval maar ikzelf -beinvloed door de mannelijke naam alleen al- wou de ROB instellen.

Ma seg, nu wou 't toeval toch wel niet dat ik naast het sturen van mysterieuze smsen ook goed blijk te zijn in het sturen van winnende smsen.

Of dat dan toeval is of niet dat ik uitgerekend met diegene naar de film kan, mag en wil, diegene die samen met mij heeft staan figureren in die film -laat ik in het midden.

1 mysterieuze en 1 winnende sms en 1 film later zullen we weten wat dat heeft opgeleverd, hopelijk toch minstens "a second of fame"!

Bezinning - Peer pressure

In 1 week tijd krijg ik plots twee url's naar mijn hoofd geslingerd van twee vriendinnen die het in hun hoofd hebben gehaald om lekker 2.0 te gaan leven.
Eén Flickr pagina, geen met semi-professionele digitale spiegelreflexcamerafoto's, wel leuke Marokkaanse pics.
De andere heeft een "Mijn Ruimte" gecreërd.
En daar begint de bezinning. Na de vraag, maak er ook een, dan worden we vriendjes. Zijn we natuurlijk al! Ik zou (potentieel) zo'n ruimte van het web in beslag kunnen nemen om naar vriendjes van vriendjes op zoek te gaan. Wie weet wat kom ik dan tegen. Weer een hoop aanleidingen tot platonische toestanden...
Voor eenmaal zou ik met een licht ironisch bijklankje tegen mezelf kunnen zeggen "blogger blijf bij je leest". In de hoop dat iemand dit leest dan, natuurlijk. :)

Moest er hier toch iemand passeren die denkt, pisblom wil ik wel als vriendinnetje, laat dan maar een vriendachtig commentje en een link naar je blog achter.

Duel

Wat als, er ooit harde woorden zijn gevallen, als protest tegen het geromantiseer én dan voornamelijk voortijds settel-gedrag en -gedachten. Er werden misschien wat vuile woorden aan vuilgemaakt, er werd lichtjes spreekwoordelijk gekotst. Het leek wel een anti-settel-pact. In stilzwijgen gezworen. Wat als, er vanalles begint te broeien en een rooskleurige toekomst in het vizier komt, dichter en dichter en dichter. Niks concreets, slechts een bende dagdromen die een overal plegen op gedachten. Wat als? Dan gebeurt er iets. Een innerlijk duel tussen niet gebeurende en onuitgesproken dingen. In de Clinch, denken aan een mooi authentiek gerestaureerd huis dat opgedoemd is in de dromen versus de kots die neergestort is.

Misschien mag elke verscholen romanticus zichzelf niet blijven negeren en moet hij massaal op straat komen en protesteren voor de romantiek. Dan wandel ik eens tussen die actievoerders en vorm ik een correcter beeld, niet beperkt tot de settelgeprikkelden, misschien word ik wel bekeerd!