Een bijdrage van een zeer vriendelijke vriendin

zij lucht haar hart, ongeacht of daar fictie/fantasie of realiteit op ligt, onder de titel:

PLAYERS

Ze weten het.
Het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de V.I.P.’s van de onderwereld.
Alles wat ze zeggen doet het. Ze pakken hun slachtoffers in. En het werkt, liefst nog met een strik en wat plakband. Want dat kleeft beter dan lijm. Lijm, geslijm.
Het werkt zodanig dat de rollen na een tijdje worden omgekeerd. Prooi wordt jager. Schuldgevoel of -besef, dat hebben ze niet in hun bezit.
Als de prooien hen attenderen op hun vossenrol, is hun naam haas.

Puppy-ogen en een ‘you’re the one for me’ zijn voldoende om de koudheid van hun slachtoffer te doen verhitten. Ze likken het laagje ijs met hun hete tongen en doen het smelten als de clichématige sneeuw voor de zon. Want hey, you are the one for him, je zal het geweten hebben. Dat ze onder die you ook al je vriendinnen en concurrenten verstaan, heb je niet begrepen.

Naast hun complimentenspel, zijn ze niet om geschenken verlegen. Alles, maar geen tatoeages met I love you want, Oh baby, dat past niet bij het motief van hun hemd.
Hun kingsize bed is nooit ver weg. Als het kon hadden ze het altijd op zak, zoals hun mooie woorden en toothpaste smile. Want hij is dé man, en je zal het geweten hebben.
Het zijn de koningen van het dierenrijk. Hun gebrul klinkt als een medley van lovesongs.
De tegenstander vertrappelen ze met één kick. Jij ziet het in hun blik, dat je de enige bent, nu en voor altijd.

Af en toe brul je mee, vrouw in hun klauwen, zal je het je ooit berouwen?
Dra wikkelen ze al hun prooien in hetzelfde web van loze woorden en strelingen.
Ja, het zijn dé mannen, ze zijn dé place in the place to be, het zijn de VIP’s van de onderwereld. Ze doen het, ze doen het goed.
En alle Chinezen, inclusief den deze, zijn reeds gestruikeld nog vóór ze zich voor hun voeten hebben gelegd.



Proficiat - de eerste post van Mme Evil is een feit.