Oh muziek en nummertjes, je kan ze gebruiken om ze te beluisteren, om ze te beluisteren en ze te blijven beluisteren, herhaling, herhaling en herhaling. Die songs met hun zogezegd vermeende diepere betekenis of wat je er ook maar aan wil vastkleven op een zwak moment. En nadien maar denken, oh ja, wat was weeral dat intense gevoel dat ik bij dit nummer had bedacht en wie speelde er mee in die scène die ik voor deze soundtrack had uitgeschreven? Die gevoelens en ideëen kunnen vervagen, maar duizendmaal grijsgedraaid later, rest er nog steeds de muziek. Ze blijkt nog steeds geweldig of te zwaar overschat. Hieronder graag een aantal van mijn tijdelijk 'diepzinnige', overdadig emotietoegedichte liederen...
* mijn laatste nieuwe haast kapotgedraaide emotietrack met 4 en n halve minuut om afhakers die alleen uit zijn op zeemzoete teksten te laten afhaken. (laatste comment op youtube: I hate the intro)
* eentje uit de oudere doos, opgedragen aan alle Jimmy's die ik niet ken
* dan maar eens een vrouwenstem, dat maakt het identificatieproces van 'in dezelfde vermeende shit te zitten' toch zoveel makkelijker. En ik weet niet waarom, maar ik droomde zeer recentelijk dat ik mijn haar in dát kapsel moest weten te wringen. geen inbedding mogelijk, dan maar een LINK.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
I hate the intro?
Wat een loser! :)
Een reactie posten