Karateman

Als ze er zijn dan zie ik ze of liever herken ik ze. Bekende gezichten van onbekende mensen. Ooit trokken ze mijn aandacht in een vliegtuig, een bus, een park, een café... of een les die zo boeiend is dat je gebiologeerd begint rond te kijken. Zolang ze onbekend zijn, blijven het slechts figuranten. Na X aantal keren begint het bij mij echter te kriebelen en roept mijn sociale-ik om op die onwetenden los gelaten te worden.
Als zo'n situatie zich aandient, raak ik soms helemaal opgefokt en razen er stuk voor stuk openingszinnen door mijn hoofd die gewikt en gewogen moeten worden en waarvan de winnaar eruit wil.
Voor de ken-ik-u-van-ergens formule wil en moet ik nooit opteren. Want de ik-ken-u-van-ginds nl. plek X zou meer waar en minder cliché (We doen allen (on)bewust aan impression management) zijn.

"Hé, u ken ik van in Valencia. Wat is de wereld toch klein man!" Had ik kunnen adresseren aan Valenciaman, want vaste figuranten krijgen steevast een van orginaliteit getuigende naam. De geel-met-grijs-gestreepte, werfmanbarman of een barman uit het Stuk, aan wie ik de inspiratie voor dit stukje te danken heb. Vandaag heb ik hem tweemaal gezien, geheel toevallig. Zelfs op het wereldwijde web, dat dus zo wijd is als de wereld, is de wereld klein en bijgevolg was hij ook daar gedoemd om door mij tegengekomen te worden. In het echt minder angstaanjagend dan hier: Pietels' Flickrpagina

Dat het mag opvallen of niet, dat die bekende gezichten hierboven vernoemd allemaal van het andere geslacht zijn, wil niet zeggen dat ik vrouwen niet herken, maar desondanks zijn ze net iets minder het vermelden waard.

Reacties van personen die stilaan een donkerbruin vermoeden van stalking krijgen of die zich gediscrimineerd voelen zijn altijd welkom om een (gecharmeerde of kwade) reactie te posten.