Framboos

Beneden staat Kommil Foo te schitteren, op een podium dat te zien is op onze tv. Dat klinkt wel exclusief maar eigenlijk zitten ze niet alleen in de onze, neen ze zijn beschikbaar voor iedereen die wat wil nemen van wat ze daar staan te geven. Ik neem het niet en heb hen intussen al uitgeschakeld. Ze worden qua luidheid overstemd door kalme, avondgeschikte muziek. Jammer dat het al later zal zijn wanneer Arcade Fire zal staan schitteren op een podium dat via de BBC ook gegeven zal worden, wederom niet genomen. Net zoals hun concert in schaerbeek, ook al mislopen. Ik neem niets van dat alles. Ik neem het niet in mij op en ik neem het ook niet op, ik ben niet in het bezit van een video-, dvd- of andere recorder. Noch van een rijbewijs, een minirok, noch een jonge bok of een kerfstok.
Wat ik wel soms heb zijn mooie dagen als de deze. Ondanks het uren in een muf lokaal achter een scherm zitten, iets waar zelfs met een arendsblik uitgeruste ogen niet tegen kunnen en daardoor al flashend schele wegen gaan verkennen, om daar pakweg "man, man, man, man, man, man" te dicteren aan mijn partners, was het een unieke dag. Manmanman, ondanks ditjes en datjes restten er nog vele mooie momenten met heuse gesprekken waarin de nodige emotie werd gelegd en ijs wist mij wederom te bekoren. Een leuke vriend dat dat is zo'n smakelijke bol, zeker in het gezelschap van zo'n mooie vrienden. Als dat niet oprecht als een vriendschapsverklaring klonk! Ik moet wel stoppen, vooraleer ik mijn rebels imago verlies waaraan ik al sinds de puberteit duchtig aan het timmeren ben.

Een coole knipoog, dan maar