Trivial Time

Ondanks het feit dat ik wel haast zeker weet dat er ergens in mij een player-versie van mezelf verscholen zit -volgens sommigen een verwoording om te ontkennen dat er geen is -, ben ik niet zo'n speler. Althans geen gebruikelijke, slechts sporadisch dient de kans zich aan om eens wat te gaan zitten spelen, de laatste dagen meer en meer. Hoe triviaal om even te vermelden dat ook ik er op kick om eens mijn haast-alwetende-ik boven te halen, maar wat die ik weet, wil ze toch liefst mooi etaleren door sneller dan haar eigen schaduw en snellerder dan de tegenspeler(s) een kleurig taartje samen te stellen. "Taart" maakte zowat deel uit van gisterens' hoogtepunten: appeltaart met champagne
- het middel bij uitstek om de pijnlijke waarheid te maskeren en tegelijk van de gelegenheid te profiteren, want 20 is tenslotte een respectabele en te vieren leeftijd! Daarnaast dus ook een TrivialTaart. En man zo'n overwinning smaakt minstens even zoet en lekkerrr.