Dromen en smurfen raken weleens verloren.

Soms raakt er al eens iets zoek. Zeker wel tussen mijn rommelige orde. Toch moet alles in principe, in theorie, in geval van hard zoekwerk toch terug gevonden kunnen worden, want ik ben een 'bijhouder'. Soms echter komt er een andere opruimende persoon roet in de rommel strooien door deze weg te werken/werpen/gooien. Nu ben ik dus een hoop(je) dromen kwijt. Geen dagdromen, geen toekomstdromen die belletjes doen rinkelen, wel nachtelijk of post-nachtelijke neergepende dromen samengehouden door een van de twee vermister eenvoudige blauwe schoendozen.
Blauwe dingen worden weleens vaker de vuilhoop opgeworpen viel mij ter oren. In een naarstige opruimbui werd er door E. zomaar even besloten aan een houten houthakkerssmurf van naar schatting 20 centimeter (?) een ticket richting vuilnisbak te geven.
Schande riep ik. Zoiets doe je niet in het verjaardagsjaar van les Schtroumps of de Smurfen.
Dat zijn blauwe rakkertjes, die smurf klinkt in mijn oren als een verzamelobject, als een blijver, een souvenir aan jeugdige onsterfelijkheid.
Dan kan ik niet anders dan me de bedenking maken 'waarom houd ik dan nog langer die lelijke trol bij?'