Die klassieke zin van "het is te lang geleden". Is hij wel voor meerdere mensen een klassieker of alleen bij mij, de uitsteller, rompslomper.
Hij is van toepassing op deze blog, hij is van toepassing op al mijn vrienden die ik al uit het oog heb moeten verliezen sinds voor/tijdens of na de examens. Het moment waarop ik iedereen terug wil (zien/horen) in mijn leven is aangebroken. Maar zoveel smsjes later steekt het nog steeds niet in mijn hoofd wie momenteel waar zit. Dat er dan ook nog eens een weggewerkte vertraging op mijn mailbox zat, maakte het des te ongemakkelijker om uit te pluizen hoe de reizende vriend(in) aan de vliegtuigstoel of aan de vaderlandsbodem zit/zat.
Juli was een schitterende maand, dat staat vast. Ik heb mijn hart nog eens verloren aan Barcelona's binnen- en buitenkant. De draad van mijn scoutsverleden is ook weer opgepakt, waardoor ik volgend jaar eens iets deftigs zal kunnen antwoorden bij de idiote vraag "wat zijn uw hobbies?" waarop ik jarenlang alleen met mijn bezigheden en interesses kon antwoorden en niet met een hokjeshobby zoals pakweg een sport die niet aan me besteed zou zijn.
Om het met een Marokkaans citaat te zeggen "La vie est belle". Zelfs het weer fait beau. Dit is een moment waarop de radertjes in mijn hoofd gesmeerd zijn en het buikgevoel lekker loopt op Bourgondische Bbq'tjes.
Het enige wat ik moet kunnen is de tijd benutten tot aan pukkelpop, mijn muzikaal jaarlijks orgasme. :) Het is multimediatijd, ik ga me terug storten op muziek, boek, krant, tijdschrift, film, banale televisieprogramma's. Het face2facekanaal in combi met een terrasje. Allemaal lekker vage plannen, ik kom eraan!
Geluk, het is wat je moet vinden in jezelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten